Eric Vaarzon Morel

Flamencogitaar

‘Ook daarom hou ik van flamenco: het stimuleert de vrije geest. Ik ben steeds meer mijn eigen muziek gaan maken, en heb uiteindelijk mijn kunstenaarschap gevonden, hoe pretentieus dat misschien ook klinkt. Al is de zoektocht natuurlijk nooit ten einde.’ NRC, 10 januari 2015

Begin jaren tachtig kwam een Hollandse jongen in het diepste Zuiden van Spanje aan. In het verblindende licht van Andalusië vond hij langs gortdroge paden zijn weg. De stegen en cafés van Sevilla werden zijn thuis, de flamenco zijn taal. Eenmaal terug zag hij de pracht van de bevroren rietkragen aan de Hollandse horizon en wist: ik ben een waterdrager. Ik zal de kurkeiken op de Andalusische vlakte met mijn gitaarmuziek besprenkelen, de jasmijnbomen laten bloeien en de Spaanse warmte mee terug nemen naar mijn land onder de zee.

Eric, zoon van kunstschilder Wim Vaarzon Morel, kreeg op zijn zestiende jaar les van Paco Peña op het 7e Rencontres de la Guitare in Frankrijk. Geïnspireerd door dit evenement, en omdat hij Paco de Lucía in Carré had gehoord, trok hij op negentienjarige leeftijd naar Spanje, waar hij twee jaar woonde en werkte in Madrid en Sevilla. Dat was het begin van zijn professionele vorming die hem bracht langs vele concert- en theaterpodia in binnen- en buitenland, langs talloze samenwerkingen met musici, acteurs, kunstenaars en theatermakers van internationale faam en dat heeft hem gemaakt tot de authentieke en veelzijdige flamencogitarist, theatermaker en componist die hij nu is. Volgens HP De Tijd “zijn instrument lijkt bespannen met de snaren van zijn ziel; altijd trouw aan zichzelf gebleven ontroeren zijn energie, eigenzinnige invoelendheid en muzikale schilderingen zijn publiek steeds weer”. Ieder jaar bespeelt Eric de Nederlandse concert- en theaterpodia met een nieuw programma waarin de door hemzelf gecomponeerde muziek centraal staat. Hij laat zich voor zijn theaterprogramma’s veelal inspireren door het werk van beeldende kunstenaars door de eeuwen heen. In 2016 bracht Eric een groot muziektheaterstuk over Jeroen Bosch naar de Nederlandse theaters met o.a. Claron McFadden (sopraan) Raquela Soblechero (flamencodanseres) en Teresa Vallejo (acrtíz/danseres).

In 2010 schreef Eric de opera ‘El Greco de Toledo’, een muziek theaterstuk geïnspireerd door het leven en werk van de schilder El Greco. De Volkskrant gaf vijf sterren en schreef: “Dat Eric Vaarzon Morel een fantastische flamencogitarist is, wisten we allang, maar met deze opera maakt hij bovendien veel indruk als componist en arrangeur. Ook heeft hij een scherpe neus voor talent en hoe dat kan schitteren. Het contrasteren van stemmen uit de flamenco en de klassieke muziek is een geweldige vondst. Het verwerken van jazzinvloeden in de flamenco is al vaker gedaan, maar niet vaak zo overtuigend als nu.”
In samenwerking met het Concertgebouw Jazz Orchestra voerde Eric zijn composities uit in o.a. het Concertgebouw Amsterdam en het Bimhuis.
Eric heeft de flamencogitaarmuziek ingespeeld voor de speelfilm Leef! en de telefilm Het Schnitzelparadijs.
Eric treed geregeld op in radio- en televisieprogramma’s, waaronder Vrije Geluiden, Podium Witteman, De Wereld Draait Door, Matthijs gaat Door (zie youtubefilmpjes op deze site). Hij Werkte mee aan documentaires zoals “De Nieuwe Stradivarius”. Wilfried De Jong gebruikte zijn muziek voor documentaires over Spaanse wielrenners als “El Aguila de Toledo” Bahamontes en Pedro Horillo.

Als hoofd- en bijvakdocent flamencogitaar aan de klassieke afdeling van het Conservatorium van Amsterdam stimuleert Eric jong talent.
Na 2 jaar Corona heeft Eric een nieuwe groep gevormd waar hij nu mee langs de podia tourt.


Details

  • Artiest

    Eric Vaarzon Morel
  • Instrument

    Flamencogitaar

Eric treedt op tijdens:

7 juli – Spanish Nights